Tuesday, March 31, 2015

একে একে এঘাৰ

সাগৰৰ পাৰত প্ৰাতঃভ্ৰমণ কৰিবলৈ যোৱা মানুহ এজনৰ এদিন চকুত পৰিল যে ৰাতিপুৱাৰ ঢৌবোৰে পাৰত খুন্দিওৱাৰ সময়ত জাকে জাকে তৰামাছ লগতে কঢ়িয়াই আনে আৰু ঢৌবোৰ আঁতৰি যোৱাৰ পিছত সেই তৰামাছবোৰ বালিতে পৰি ৰয়। কিন্তু সেইবোৰ বেছি পৰলৈ জীৱিত হৈ নৰয়। দুপৰীয়াৰ ৰদৰ প্ৰখৰ তাপত চটফটাই সিঁহতে কিছু সময়ৰ পাছতে মৃত্যুক সাবটি লয়।


 তৰামাছবোৰৰ দুৰ্দশাৰ এই দৃশ্যই মানুহজনৰ অন্তৰত বৰকৈ ৰেখাপাত কৰিলে। তেওঁ জীয়াই থকা তৰামাছ কেইটামান হাতত তুলি ললে আৰু এটা এটাকৈ দূৰৈৰ পানীলৈ বুলি দলিয়াই দিলে। তেওঁৰ এই কাৰ্যকলাপ বহুপৰ ধৰি আঁতৰৰ অন্য এজন মানুহ এজনে প্ৰত্যক্ষ কৰি আছিল। এবাৰ তেওঁ প্ৰথম মানুহজনৰ ওচৰলৈ আহিল আৰু সুধিলে, আপুনিনো এয়া কি কৰিব খুজিছে? গোটেই পাৰটোত হাজাৰ-বিজাৰ তৰামাছ পৰি আছে। এনেকৈ এটা-এটাকৈ পানীলৈ দলিয়াই আপুনিনো সিহঁতৰ কেইটাক বচাব পাৰিব? আপোনাৰ এই সামান্য প্ৰয়াসে সেই হাজাৰ-বিজাৰ তৰামাছৰ ভাগ্যলৈনো কি পৰিৱৰ্তন আনিব?” মানুহজনে দ্বিতীয় লোকজনৰ প্ৰশ্নৰ কোনো উত্তৰ নিদিলে। তাৰ পৰিৱৰ্তে তেওঁ কেইখোজমান আগুৱাই আৰু এটা তৰামাছ বুটলি ললে আৰু তাক পানীলৈ দলিয়াই নিজকে নিজে কলে, মোৰ এই কামে এই তৰামাছটোৰ ভাগ্যলৈ পৰিৱৰ্তন আনিব।
………………………......….. আমি কৰি থকা কামবোৰে সমাজৰ দুখ-দুৰ্দশা দূৰ কৰিব পৰাকৈ কিবা পৰিৱৰ্তন আনিব পাৰিছেনে? পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰভাৱ কিমান ডাঙৰ বা সৰু, সেয়া বিচাৰ্য বিষয় নহয়। যদি আমাৰ কামে সমাজৰ হিতৰ অৰ্থে ক্ষুদ্ৰাতিক্ষুদ্ৰ পৰিৱৰ্তনৰো সূচনা কৰিব পাৰিছে, সেয়াই ডাঙৰ কথা। সাগৰৰ পানীলৈ পাৰৰ তৰামাছ এটা দলিয়াই সেই তৰামাছটোৰ জীৱন ৰক্ষা কৰা সেই মানুহজনৰ দৰেই যদি আমি প্ৰত্যেকেই এটা এটা সৰু পৰিৱৰ্তনসূচক কাম কৰোঁ, তেন্তে সামগ্ৰিকভাৱে ই এক বৃহত্ সামাজিক পৰিৱৰ্তনৰ ৰূপ লবগৈ আৰু আমাৰ সমাজখনক অধিক অৱক্ষয়ৰ পৰা ৰক্ষা কৰিব। আহকচোন, এনে এক কাংক্ষিত বিৰাট পৰিৱৰ্তনৰ কুচকাৱাজ আমাৰ নিজৰ পৰাই আৰম্ভ কৰোহঁক। 

(ইণ্টাৰনেটত পঢ়া অনামী লেখকৰ এটা প্ৰেৰণাদায়ক সাধুৰ আলমত)